XII Международная независимая литературная Премия «Глаголица»

Язның яме нәрсәдә соң димен?

Язның яме кошлар кайтуда,

Гөрләвекләр берсен-берсе куып,

Урам буйлап ташып агуда.

Язын агач бөреләнгән чакта, 

Күңелләрдә сөю уяна,

Язын бар табигать генә түгел,

Кеше күңеле дә уйлана.

Яз өйрәтә безне күп нәрсәгә ,

Салкын  җилдән исән калырга,

Тагын көчләр  җыеп,яшелләнеп,

Матур итеп чәчәк атырга.

Һәр фасылның була үз мизгесе,

Кышның кары, күңелләргә  аклык иңдерә,

Көзнең моңы, уйландыра безне,

Ә яз яме-бәхет китерә.