Яраткан җирем – Татарстан илем,
Синең белән горурланам һәрчак.
Мәңге сиңа булсын минем телем,
Син – йөрәгем, син – минем учак.
Борынгы тарихың, бай мирасың,
Күңелемә якын, җаным тарта.
Синең кырлар, болыннар – назлы сазым,
Син – минем өчен иң зур бер вата.
Туган тел, моңлы көйләр, җырларың,
Күңелемне тирбәтә, назлый.
Синең белән көчле, алга барамын,
Йөрәгемдә мәңге саклан син, язгы.
Онытмам сине, Татарстан җирем,
Мәңге яшә, гүзәл бул, чәчәк ат.
Сиңа багышлыйм мин барлык көчем,
Син – минем горурлык, минем канат!
Продолжить текст
Синең һәр ташыңда – тарих эзе,
Гасырлар шаһиты – бабаларым рухы.
Синдә таптым мин үз йөземне, үз көчемне,
Син – минем таянычым, минем ныклыгым, уңышым.
Күңелем тулы рәхмәт хисе сиңа,
Туган җирем, гүзәл Татарстаным.
Синең һаваң – дәва, суың – шифа,
Син – минем җанымның көзгесе, аһәңе, авазы.
Синең белән бергә атлыйм киләчәккә,
Өмет белән карыйм яңа көннәргә.
Синең даның мәңге яңгырар,
Җырларым сиңа багышланыр, илем.
Яшә, гүзәл Татарстаным, чәчәк ат,
Мәңге балкы, нур сип дөньяга.
Мин синең белән горурланам, яратам,
Син – минем мәңгелек җырым, кояшым, юлым.
