X Международная независимая литературная Премия «Глаголица»

Минем уйлар…

Ком сәгате кебек ага гомер

Бар көненең агы, карасы,

Бар арада бәхет китергәне,

Калдырганы йөрәк ярасы.

Кайбер көннәр чигә чәчләренә

Көмеш нәкыш нурлар чикәннәр.

Маңгай сырларыннан назлап үбеп

Җыерчыклар өстәп киткәннәр.

Карашларда яшьлек җилбәзәген

Алыштырган инде уйчанлык.

Атлап — йөрешләрдә чагылып китә

Якыннарга гына арганлык…

Бармак арасыннан аккан комдай

Ярты гомер инде узылган.

Юк, үкенмим, артта калган юлым

Намус белән теләп сузылган.

Тик минеке агы, карасы да,

Шөкер итәм бары булганга…

Үзгәртмимен, ничек булган — калсын!

Рәхмәтлемен бары ходайга!