XII Международная независимая литературная Премия «Глаголица»

Көтү көттем

Җәйнең матур бер көнендә

Көтү чираты җитте.

Әтигә ияреп мин дә,

Көтү көтәргә киттем.

Рәхәт түгел көтү көтү,

Йөрмә! – диде әтием.

Бар(ы)бер барам көтүгә дип,

Тыңламыйча иярдем.

Башта әйбәт кенә булды,

Сыерлар да ашады.

Ә аннары ике сыер

Кайтырга чамалады…

Көне буе шул сыерлар

Һич тынычлык бирмәде.

Сыерларыңны ку! – диеп,

Әти дә хәйләләде.

Төнлә йоклап китеп булмый,

Гел сыер күз алдымда.

Тагын: “Көтүгә чыгам,” – дип,

Аптыратмам берсен дә!