XI Международная независимая литературная Премия «Глаголица»

Җил һәм мин

Таганда ярышабыз икәү:

Мин һәм шаян җил кызы.

Беренче тапкыр мин узсам,

Икенчедә ул узды.

И сөенде, и шатланды,

Чәчләремнән назлады.

Ә мин аны узып киткәч,

Үпкәләде, ташлады.

Юкка чыкты дигән дустым,

Качкан агач артына.

Яшел яфрак арасыннан

Таптым аны чак кына.

Мин дә үпкәләгән булып

Ачуландым җилкәйгә.

Ә ул кыяр-кыймас кына

Кагылды да җилкәмә:

“Уйныйк инде әйдә бераз,

Син бит минем җан дустым,

Мин бит сине сагынсын дип,

Агач артына постым”.

Әй,җил кызы, кич җитте шул

Кирәк өйгә кайтырга.

Ярый да син ял итәрсен,

Ә мина бит укырга.