Бака киткән базарга,
Анда күлмәк карарга.
“Матур күлмәк юк!” дигән,
Кояшка башын игән.
Кояш елмаеп баккан,
Аңа үләннәр таккан.
Күлмәгең матур инде,
Хәзер бие дә бие.
Бакага ошамаган,
Кояшка елмаймаган.
Су төбенә сикергән,
Көнен шунда үткәргән.
Кояш усал елмайган,
Баканы ачуланган:
“Бул син яшел чүмәлә,
Су төбенә чум, әнә!”
Шуннан бирле бакалар,
Җирдә сирәк калкалар.
Кояшның күзе кайнар,
Бака шунда ук янар.