XI Международная независимая литературная Премия «Глаголица»

Тәрәзәмдә зәңгәр гөлләр үсә,

Охшаганнар синең күзләргә.

Шундый җылы, шундый матур алар.

Күнектем мин сине күзләргә.

«Күзе белән мине ашый»,-дисең.

Эйе, беләм, син бит сөймисең.

Ямьсез сүзләр белән үртисең син,

Хәтере калыр диеп белмисең.

Килер заман, үкенерсең бер көн.

«Ник сөймәдем икән?!»-диярсең.

Күзләрең күк зәңгәр чәчәк тотып,

Мәхәббәтең эзләп килерсең.

Лилия Саттарова, 2020 нче ел.