X Международная независимая литературная Премия «Глаголица»

Апрельләрдә аваз салган

Якты дөньга,

Күп шигырьләр язармын, дип

Газиз халкына.

Тормышлары авыр булган,

Үлгәч әткәсе .

Шәрифә карчыкта үскән

“Үрдәк бәбкәсе”.

Әнкәсе дә үлеп китә —

Дөм ятим кала.

Кулдан кулга китә сабый ,

Язмыш сыный ла!

Күңел боек, тормыш авыр ,

Йөрәк әрни лә !

Өзгәләнеп шигырь яза

Кәгазь битенә.

Көннәр үтә , айлар үтә,

Еллар агыла .

Шагыйрь булып үсеп җитә

Моңлы бу бала.

Туган телен байрак итеп,

Татар телен үлмәс итеп,

Мәңге сүнмәс эз калдырып ,

Газиз халкын рухландырып ,

Кыска гына гомерендә

Атлый адым мәңгелеккә.

Яшен кебек яшьнәп үтә ,

Халкын әйдәп киләчәккә.