XI Международная независимая литературная Премия «Глаголица»

Язлар җитә, кояш көлеп карый,

Шундый җылы синең нурларың.

Язлар белән, Җиңү көне җитә…

Кайтавазы үткән елларның…

Шушы урамнардан дәү бабамнар

Ил сакларга чыгып киткәннәр.

Әбиемнәр өмет белән бергә:

“Кайтыр!”, — диеп ихлас көткәннәр.

Ни кызганыч, бабам чит җирләрдә

Башын салган, кайта алмаган.

“Илем, җирем һәм Ватаным”,- диеп

Артка түгел, алга атлаган.

Фашист кулы аның күкрәгенә,

Йөрәгенә төзәп аткандыр.

Күз алдыннан бөтен якыннары,

Туган авылы йөгереп узгандыр.

“Кайталмадым, күралмадым”, -диеп,

Күзләренә яшьләр килгәндер.

Дошман шунда: “Беттең менә”,-диеп

Башын артка салып көлгәндер.

Тик иртәрәк көлгән булып чыктың,

Ядрә тиде синең үзеңә.

Безнекеләр җиңде! Сугыш бетте!

Тик кайтмадың, бабам, син генә…