Агачтагы оябызга
Сыерчыгыбыз кайткан.
Ничек безне онытмаган,
Кайлардан эзләп тапкан.
Кайттым, диеп, канат кага,
Өздереп сайрый чут-чут.
Туган якта рәхәт шул, ди
Чит җирдә бер дә чут юк.
Мин ясаган ояны ул
Карап чыкты шатланып.
Ә аннан соң ул ояга
Ташып куйды ак мамык.