Шуба А-ЛЯ-ШЭР.
Я очень люблю молодежь. Сейчас я воспитываю модных, современных девочку и мальчика. Чтобы они целыми днями не уставали сидеть дома и не грустили, я заказал 15 разных модных журналов , каждые 2 дня приходили журналы. Я не противоречил их желаниям, что хотели, то и надевали, куда хотели идти, туда и шли, когда хотели, тогда и возвращались домой.
А мы с женой живем , радуясь нашим детям. Говоря о времени, мы не торопимся ,и не отстаем. В свободное от работы время, читаем книги. Мы оба с детства любили «Шурале» Тукая. Он напоминает нам детство, деревню, поля и луга , где мы выросли. И сегодня, увидев в книжном магазине книгу, сразу купил. На обложке нарисован большой Шурале, внутри очень много красивых рисунков.
Дети с шумом, гамом вернулись из кино. Быстро раздевшись, стали рассматривать новый модный журнал. Мы, чтобы им не мешать, вышли на кухню.
— Вот это да-а-а-а!- протянул сын. — Смотри , Фрейд-а (дочку Фариду они так называли), вот это шуба!
Сейчас начнут просить шубу, испугались мы.
— Папа, подойди пожалуйста ?
Когда я зашёл в большую комнату, дочка и сын рассматривали обложку книги «Шурале» , которая лежала на столе. Сын сказал :
— Папа, это дядя Тукай ходил в такой шубе? Дядя Тукай был таким модным поэтом, да? Я тоже хочу такую шубу.
И дочка от него не отставала:
— Я тоже хочу такую шубу. И мне купи,- сказала, повиснув на моей шее.
Я засмеялся:
— Ой, деточки мои, какая шуба . Это же Шурале. Черт, джин, которого написал дядя Тукай.
Сын вдруг задумался.
— Как это джин? – сказал он потом. – Джин – это не шуба.
Я знаю. Шуба Шэр а – ля, то есть а- ля Шэр,да?
— Не Шэр а – ля, а Шурале, — поправил я.
Дочь посмотрев на хвост Шурале:
— А это что за пояс? – спросила она.
— Это не пояс, дочь, это хвост?
— А что такое хвост?
— Хвосты бывают и у коровы, и у ишака.
Сын махнул рукой на хвост.
— Хвост я не хочу, я хочу шубу без хвоста. Хвост будет мешать садиться.
После этого я рассказал детям о том, что Шурале это никакая не мода, а сказочный персонаж – объяснил, что он литературный персонаж. Они же не глупые, все поняли. Восхищались Тукаем за рождение такого интересного образа..
Гарай Рахим
Доп задание
Үзем турында сүзем.
Таныш булыйк, мин Зәринә, Мари Бүләр мәктәбеннән
Күпләр таный торганнардыр,мин алдынгылар рәтеннән.
Вакыт юкка һич зарланмыйм, бар эшкәдә өлгерәм
Тик торганнар заманасы артта калды – мин беләм.
Заман белән гел янәшә атлап, барсаң һәр даим.
Креатив һәм мобильный булачагың тәгаен
Аның өчен күп кирәкми, бер шарты бар шулайда
Эз генә серемне сөйләп китим шушы уңайга,
Селфи ясау өчен һәркөн матур интерьер кирәк,
Шуның өчен юам, җыям, тик утырам бик сирәк.
Кәрәзле телефон хәзер Һәр кешенең кулында,
Ни пешерә, ни төшерә җәмәгать хозурында.
Блогер буласың килсә, ерак барасы түгел,
Чын күңелдән тотынсаң, лайк җыю бик җиңел.
Аның өчен бары тик,үзең булырга кирәк,
Күрше әби- бабайларга ярдәм итәргә кирәк.
Әйдаман хезмәтен дә читтә калдырмыйм бер дә,
Уйнап, көлеп , чын күңелдән катнашамын һәр җирдә
Спорны бик яратам мин, укуда алда барам.
Җырлыйм, биим, шигырь язам, зур әсәрләр башкарам.
Олимпиада Һәм бәйгеләр минем өчен бик мөхим,
Хатасыз потслар язу — хәзер күпләргә читен.
Уйнап кына башлаган эш, әйләнде гадәтемә,
Дан, шохрәт тә кирәк түгел, таянам сәләтемә
Вакыт юк дип зарланулар күпләргә сәбәп кенә,
Эшең уңар туры килсә, күңелең халәтенә.
Иң зур бүләк.
Әниемнең туган көнең бүген.
Бүләк эзләп беттем аптырап,
-“Нәрсә бүләк итим икән?”,-дип,
Әтиемә килдем мин сорап.
Әти миңа карап елмайды да,
Тик әйтмәде нәрсә кирәген.
-“Нәрсә бүләк итү кирәклеген,
Сиңа әйтер диде йөрәгең,
Әниемнең: “Гаиләм, бәхетем!- дигән
Сүзләрен мин искә төшердем.
Төсле каләм алып кулларыма
Ак кәгазьгә сүрәт төшердем.
Иң уртада әти белән әни,
Абыйларым тора елмаеп,
Бабай белән әбиләрдә монда
Тик мин генә торам моңаеп.
Әниемә шуны бүләк иттем
Ә ул сөйде мине кочаклап,
Иң зур бүләк үзем икәнлеген
Шунда гына алдым мин аңлап.
Беренче кар.
Урамнар тын, тыныч
Әкрен генә төшә беренче кар.
Дөнья нурлы, көләч
Куңел күтәрелми,юк кэеф.
Беренче кар, үзе йомшак
Саф булса да. нигэ югала.
Каралудан әллә курка инде
Ирнеп кенә төшә күкләрдән.