XII Международная независимая литературная Премия «Глаголица»

Табигать – безнең якын дус,

Кирәк аны якларга:

Чүпләмәскә, пычратмаска,

Ут – күзләрдән сакларга.

Ял итәргә урман – кырда

Бөтен кеше ярата.

Алар артыннан күпме чүп

Таралып, очып ята?!

Әти – әнием өйрәтә:

“Болай ярамый һич тә!

Җыеп ал да чүпләрне

Кайткач ягарбыз мичкә”.

Кулымдагы капчыгыма

Җыеп салам бар чүпне.

Минем Туган җирем бит ул,

Булмаска тиеш чүпле!

Чиста булсын елга – күлләр,

Су коенган чакларда.

Сүндерергә кирәк утны,

Янмасын учаклар да!

Табигатьне без сакласак,

Ул да безне яратыр.

Яңгыр, кояшын бирер ул,

Гөмбә, җиләк ашатыр!