Туган телем, изге җырым,
Милләтемнең моңлы җаны.
Ничә гасыр саклап килгән
Әби-бабай безнең аны.
Телебезне онытмаска,
Соңгы сүзне әйтергә!
Киләчәккә юллар сала
Татар рухы, дәрте дә.
Әй, татарым, кузгал әле,
Синең телең – синең бай.
Тел югалса, кемгә калыр
Җырлар, моңнар, шаян тай?
Дөнья тизрәк үзгәрә дә,
Чит телләрдән юк тыныч.
Әллә кайчан татар теле
Онытылыр кебек ич.
Балаларның теле катла,
Тел катнашса – югала.
Әй, татарым, алга кара,
Киләчәккә юл сала!
Без бит татар, онытма син,
Горурлыгың булсын тел!
Милләтеңне, рухың саклап,
Син дә үзең безгә терәк.
Телне җуйсак, без кем булыр?
Кайда калыр татар җыры?
Горурланып, дөнья күргән
Татар каны, рухы, даны?
Кемнән көтәбез без ярдәм?
Татар үзе саклар тел!
Чөнки телсез милләт үлә,
Җирдә юкка чыга ул.
Кузгал, татар! Телне сакла,
Горурлыгың – халкыңның.
Тел ул – йөрәк, тел ул – җан ул,
Милләтеңнең алгы юлы.
Балаларың тыңлап үссен
Татар җырын, шигырен.
Киләчәгең шуннан башлый,
Син тыңла халкың серен.
Тел яшәсә – рухы яши,
Милләт, туган җир яши.
Телсез калган халкың кала
Гүя бер ятим кеше.
Татар теле – горурлыгың,
Киләчәгең, көнең ул.
Син сакламаганны, бел,
Читләр килеп булмас юл.
Туган телем, изге җырым,
Йөрәктәге чыңың син.
Саклап калыйк киләчәккә,
Онытмыйк татар телен!
