XII Международная независимая литературная Премия «Глаголица»

Минем яшьтәшләрем

Минем дуслар, минем яшьтәшләрем –

Балалары яңа заманның.

Эзләнүчән алар, тиктормаслар,

Элеп ала бик тиз яңаны.

Компьютерны белә биш бармактай,

Интернетта йөзә балыктай.

Юньсез түгел минем замандашлар –

Күңелләре һәрчак аклыкта.

Зиһенлеләр, белемлеләр бар да,

Имтиханнар тора каршыда.

Укып чыгып, туган илгә фидакарь

Хезмәт итү алар башында.

Бөек сүзләр түгел һич тә болар –

Туган җирдә безнең киләчәк.

Җитәкләшеп, бергә без атласак,

Гүзәл көннәр илгә киләчәк.

Без битараф, ваемсызлар түгел,

Явызлыкка каршы заман без.

Дөреслекне, бер дә курыкмыйча,

“Шалт!” иттереп, ярып салабыз!

Без – тынычлык яклы, дөньясында

Сугышлары була күрмәсен.

Ятимнәрнең, толлар, аналарның

Күз яшьләре җирне күммәсен.

Шартламасын туплар, җилләр иссен,

Арыш башаклары шауласын.

Дары исе, янгын, төтен исе

Пычратмасын илем һавасын.

Без – патриотлары туган җиребезнең,

Сакчылары изге Ватанның.

Үткәне һәм бүгенгесе илнең –

Горурлыгы һәрбер баланың.

Кара болыт каплап алса күкне,

Каралтсалар алсу таңнарын,

Мин ышанам: минем яшьтәшләрем

Юлбарыстай саклар Ватанын!