XII Международная независимая литературная Премия «Глаголица»

Минем сеңлем Алия

Күп йөгерә, күп көлә.

Әни кушкан эшләрнең

Барысына да өлгерә.

Гөлләргә ул су сибә.

Юа савыт- саба да.

Әнием булышкан чакта,

Тәмле ләвеш табада.

Аш бүлмәсе ялт итә.

Чебен йөри түшәмдә.

Сугып төшерми бит, сеңлем

Ничә тапкыр әйтсәм дә.

Сугып төшерми сеңлем,

“Дәресләрне карыйк,- ди,

Абый, әйдә, бергәләп.”

“Үземнең дә өй эшем күп,

Күп бирәләр безгә дә.”

Әни кайткач мактасын

Рәхәт булыр безгә дә.

Зәңгәр күзле Алиям.

Гуя зәңгәр күбәләк.

Биеп ала чүгәләп,

Бар дөньябыз түгәрәк.