XII Международная независимая литературная Премия «Глаголица»

Тыныч кына яткан җир өстенә

Ап-ак карлар явып киттеләр.

Җәйләр үтеп көзләр узу белән,

Салкын кышлар килеп җиттеләр.

Быел шундый күп карлар ява,

Бураны да тормый көттереп.

Карда аунап кайткан киемнәрне,

Әни йөри тагын киптереп.

Бала-чага шуа тау башыннан,

Берсен-берсе узып, ярышып.

Дәрестән соң чабып кайтабыз да,

Чыгып чабабыз без узышып.

Кышлар бетәр, матур язлар килер,

Киек кошлар кайтыр сайрашып.

Карлар эреп агар сулар булып

Күлләр тулыр әле шаулашып.

Җәйге матурлыктан ис китәрлек,

Яңгыры да явар яшен яшьнәтеп.

Табигать тә иркен сулап куяр

Ә болыннар китәр яшәреп.