XI Международная независимая литературная Премия «Глаголица»

Салмак кына еллар узып бара,

Язмыш йомгаклары сүтелә,

Гомер уза, чәчләр агарса да,

Рухлар безнең мәңге яшь кала.

Кем өйрәтте тормыш гыйлеменә?-

Йөрәгемнең иң-иң түрендә.

Укытучым, синең күз карашың

Балкып тора әле бүгендә.

Белем-тау ул

Биек таулар серен

Син өйрәттең изге мөгаллим.

Күңелемнең бакчасында гөлләр,-

Барысын да сиңа бирәм мин!

Укытучым-иман, гыйлем нуры,

Бурычлы мин гомер буена.

Тормыш-дарья.

Авырлыклар килсә, синең киңәшләрең уемда.

Укытучы алып кулларына

Зур әманәт-гыйлем каләмен

Гомер буе шул бурычны

Безнең өчен генә ташысын.