Табигатьнең җитте шундый мәле-
Яз патшалык итә җиһанда.
Язгы ташкын сыман дулкынланып,
Мәхәббәт уяна һәр җанда
Агачлар да йокыдан уяна,
Яз килүгә алар куана.
Үләннәргә кояш җылы сулыш өрә
Кыш юрганын ача Җир-Ана
Зәңгәр офыклардан, төркем-төркем булып,
Очып килә казлар, торналар,
Үзләренә тиң прларын сайлап,
Бергә-бергә кора оялар.
Бер-береннән калышмаска теләп,
Сыерчыклар оя сайлыйлар
Изге күңел белән ясаган ояны
Сандугачтай мактап сайрыйлар.
Урам буйлап гөрләвекләр ага,
Көймә йөздерә бала-чагалар.
Яшь чакларын искә алып картлар,
Капка төпләренә чыгалар.
Шушы матур мизгелләргә куанып,
Кояш сибә җылы нурларын,
Җир-Ана да сөенеп көтеп ала
Тыныч, матур тууын һәр таңның.
