XI Международная независимая литературная Премия «Глаголица»

           Горур һәйкәл

… Караңгы төн. Күктә энҗе ташлар

Сибелгәннәр, “урак” ай яна.

Чал тарихка ия Кремль йоклый,

Халык йоклый, йоклый башкала.

Урам утларыннан дөнья балкый,

Кар да бирә бераз яктысын.

Шул яктыда горур һәйкәл күренә,

Эченә йотып булган кайгысын.

Тәннәренә богау салсалар да,

Ул югары башын күтәргән.

Үзе тоткын, тик халкына тугры,

Дошманнарга башын имәгән.

Фашист сине тоткын итеп алып,

Төрмәләрдә ябып яткырган.

Мыскыл иткән, җан газабы биргән,

Тән газабы белән сынаган.

Кулларыңа богау салсалар да,

Йөзләреңдә ирек чаткысы.

Күзләреңдә дошманнарга нәфрәт

Һәм илеңне сөю яктысы.

Муса Җәлил – чын патриот шәхес,

Үрнәк итеп сагынып сөйләрлек.

Моабитны үтеп илгә кайтты,

Шигырьләрең даны гомерлек.

Горур һәйкәл булып калыктың син

Үч иткәндәй дошман үтына.

“Үтердем”,- дип дошман һай ялгышты…

Батыр үлми анты хакына.