X Международная независимая литературная Премия «Глаголица»

Сугыш бара! Кан коела җирдә,

Күпме гомер кинәт өзелә.

Илне яклап киткән абыйларның,

Әтиләрнең гомере кителә.

Дошман уты тия зур йортларга,

Урманнарны күпләп көл итә.

Газиз улларының гомере өчен

Әти-әни куркып көн итә.

Эх, бу сугыш, тизрәк бетсен иде,

Җиңел сулар иде бар халык.

Ил-көнебез өчен шөкер итеп,

Яшәр идек тагын шатланып.