XI Международная независимая литературная Премия «Глаголица»

«Егетләр кулы»

—

Егетләрчә кул кысарга,

Әти өйрәтте мине.

Чын дуслык шуннан күренә,

Кулың нык булсын диде.

—

Җитмеш төрле һөнәрне дә,

Белсен синең кулларың,

Ул горурланыр әле,

Нинди диеп улларым!

—

Бары изге эшләр генә,

Чыкса иде учлардан.

Әнине дә җылы итеп,

Шушы куллар кочаклар.

—

Эшлим хәзер яхшылыкны,

Хезмәт куям тир түгеп

Минем куллар булсын димен,

Нәкъ әтинеке кебек.

_

—

«Мин-авыл баласы»

—

Шәһәр мәктәбенә килдем,

Укырга дип тырышып.

Бабакайны сагынамын,

Йөргәнемне булышып.

_

Таш юллар, шәһәр шау-шуы,

Тотып калды мәңгегә,

Кичә генә бабакаем

Чакыргандай печәнгә.

—

Күңел тарта туган якка,

Урман-яланнарына.

Авылымнын гүзәллеге —

Буа — басуларына.

—

Матурлыкны күрә белеп,

Үстек без ике малай.

Кешеләр беләме икән,

Калада түгел алай.

—

Иректәге колынчыктай

Дөнья онытып чабасы.

Бертуктаусыз кабатлармын —

Мин бит авыл баласы!

—

—

«Изгелек»

—

Сихри моңга кумеп җанны,

Яңг(ы)рый азан авыл өстендә.

Изгелекләр нинди төстә була?

Изгелек ул күкләр төсендә.

—

Намазлыкка басып әби көн дә

Намаз укый әкрен, кыла дога:

Балаларга булган изге сүзе

Йөрәгеннән ишетелеп тора.

—

Аяз булсын, дидер, зәңгәр кукләр,

Тыныч булсын илләр, газиз халкым.

Саулык тели әти-әниләргә

Балаларны сакла, дидер, Раббым