XI Международная независимая литературная Премия «Глаголица»

Көзге бер салкын көнне керпенең бик ашыйсы килгән. Энәле тунын киеп, азык эзләргә диеп юлга чыгып киткән. Бара торгач, аңа бер тычкан очраган. Керпе тычканга: « Мин сине ашыйм»,— дигән. Тычкан аңа: «Ашасаң ашарсың инде,ләкин башта икәү утырып, кышка әзерләгән ярманы ашыйк дигән. Керпе белән Тычкан рәхәтлэндереп тамакларын туйдырганнар. Тычканның болай сыйлавыннан соң, керпегә оят булган һәм тычканнан гафу үтенгән. Дуслык җепләре шул көннән соң алар арасында үрелеп киткән.