Бер сары яфрак урманнан
Ашыгып очты бер заман.
“И, очам мин күккə, үрлəргə!
Мин килермен биеп бəхеткə!”
Ул бии һəм күрə ирекне,
Ул уйлый: “Мин, димəк, бəхетле?!”
Беркайчан ашыкма фикердə!
Син, дустым, тирəн диңгездə
Бер чаклы бер батып,бер калкып,
Хəлсездəн аңны югалтып,
Югалма күз яше шикелле!
Бу дəрья, кисəтəм,
кəкре көзгеле!