XI Международная независимая литературная Премия «Глаголица»

Ашыкмыйм!

—

Мәхәббәтне матур диләр,

Кайлардан була табып.

Уналты яшь инде миңа,

Яратырга күптән вакыт.

—

Мәхәббәтне шулай озак,

Эзләдем дә эзләдем.

Бар дөньяны яратам бит,

Шуны аңлап түзмәдем.

—

Иң мөһиме әти, әни!

Хисләрдән йөрәк тулыр.

Ә кызлармы, кызлар алар,

Ашыкмыймын, әле булыр!

—

—

Ышансагыз иде…

—

Сиңа ихлас ышансалар,

Бар да җиңеләя кебек

Бишлесе дә алынадыр,

Бәйгедән дә кайтам көлеп.

—

Тик буладыр шул вакытлар,

Күңелләргә шик төшә,

Әти-әни, укытучы,

Нишләптер өчле көтә.

—

Әзерләнәм, югыйсә, мин,

Тырышам, көчне куям.

Шул ук вакытта җилкәмдә,

Авыр-авыр таш тоям!

—

Сез ышансагыз иде бит,

Мин дә ышанам сезгә.

Бергә булсак, бердәм булсак,

Җиңәрбез һәрчак без дә.

—

—

Үзебезне тикшерик!

—

Әйләнәдә бар да гади,

Кулны көрәштергән кебек.

Кайсыларын син җиңәсең,

Кемдер сине куя бөгеп.

—

Мин бит һәрчак иләс инде,

Ышанам бар әйбергә.

Ә башкалар таптап китә,

Өлгермим сүз әйтергә.

—

Иң кызыгы бу тормышта,

Син һәркемгә кирәк кебек.

Үзең ярдәм сорасаңмы?

Качып бетәләр, көлеп!

—

Бу дөньяда бар да гади,

Бары бер көзге сыман.

мин үзем дә шундый икән,

Гаҗәпкә калып торам!

—

Болар бар да төзәлсенгә,

Нишлик соң, нәрсә эшлик?

Җавап гади, кешене түгел,

Үзебезне тикшерик!